از بین بردن پارکینسون به قیمت افزایش شانس تومور مغزی

نشانه های بیماری پارکینسون در موش، به توسط سلول های بنیادی از بین برده شده است.اما در کنار این خاصیت فوق العاده شفا بخشی خطر ایجاد سرطان ممکن است مانعی در راه ادامه این روش درمانی برای انسان باشد.

در بیماری پارکینسون نرون هایی که تولید نوروترنسمیتر ِ دوپامین می کنند از بین برده می شوند. و این سبب ایجاد مشکلات حرکتی و تعادلی می شود. بیشتر درمان ها متمرکز بر روی داروهایی است که دوپامین را دوباره به بدن وارد می کند. اما محققان مشتاق اند که به کمک سلولهای بنیادی درمان های طولانی مدت را توسعه دهند.

اما بر طبق آنچه تا کنون به دانشمندان ثابت شده است، تولید مقدار کافی از هر نوع سلول کار مشکلی است. چندین نوع نورون دوپامین وجود دارد و فقط عده ای از آنان کار خاص را انجام می دهند. به زبانی دیگر، همه ی نورون های ترشح کننده ی دوپامین یکسان خلق نشده اند.

تکنیک گلد من و گروه تحقیقاتی اش

این تیم تحقیقانی ابتدا مقداری از بافت مغز میانی فتال ( جنینی که بیشتر از 8 هفته دارد) که سلولهای دوپامین در آن در ساخته می شود را برداشتند و سلول های گلیال را از آن خارج کردند. نقش معمول این سلول های گلیال پشتیبانی و برقراری رشد نورون ها است. آنها سپس سولهای بنیادی را در این محیط غنی از گلیا کشت دادند.

گلدمن می گوید: " آنچه ما واقعا سعی می کنیم انجام دهیم، تقلید از محیط تکوین سلول های مغز است. بدین طریق می توان اثر تولید نورون های تولید کننده ی دوپامین را بالا برد و همچنین سلولها را به سمت تولید نوعی از نورون های دوپامین برد که مطلوب ما است."

این تکنیک موثر بود. وقتی نورون های دوپامین جدید به مغز موش هایی با بیماری پارکینسون انتقال داده شدند، حیوان ها تقریبا به طور کامل بهبود یافتند. گلدمن اذعان می کند که نتایج مثبت واقعا قابل توجه بودند و جانوران تقریبا به حالت طبیعی خود بازگشتند.

اما این کار میتواند مضراتی هم داشته باشد. هر سلول بنیادی انتقال داده شده همچنین می تواند حامل سولهایی باشد که نتوانسته اند نرون شوند و بی تمایز باقی مانده اند. این سلول ها به تقسیم ادامه می دهند و می توانند به تومور تبدیل شوند. البته موش های این تحقیق قبل از اینکه چنین تومور هایی دیده شود کشته شده اند.

برای جلوگیری از این اثر کشنده ی سلولهای بنیادی، این تیم تحقیقاتی در حال تحقیق روی این روش هستند که ابتدا سلول ها را ذخیره کنند و سپس سلول های تمایز یافته را از آنها جدا کنند.

منبع خبر

خودکشی، مرتبط با بیماری های روانی یا رسپتور سروتونین ؟

محققان مغز و اعصاب می گویند : " شواهد رو به رشدی وجود دارد که خودکشی تنها نتیجه ی ناهنجاری های روانپزشکی نیست."

بر طبق مطالعاتی که در 15 اکتبر (23 مهر) در همایش سالانه علوم اعصاب در شهر آتلانتا ی گرجستان ارائه شد،مشخص گردید که تغییرات بارزی در مغز افرادی که اقدام به خودکشی می کنند صورت می گیرد، که بی رابطه با هر گونه بیماری مغزی است که آنها احتمالا از آن رنج می برند.

نتیجه این تحقیق انجام شده از چند نظر سودمند است. اول اینکه، با این اطلاعات می توانیم آزمایشاتی برای سنجش ریسک خودکشی در افراد مختلف طرح کنیم. دوم اینکه، می توان توضیحی برای علت ریسک بالای خودکشی در بیماران SSRI یافت. این بیماران مقدار سروتونین شان بسیار بالا است.

اگرچه هنوز محققان نمی دانند که این مقدار زیاد سروتونین علت خودکشی کردن است یا از اثرات آن، این تحقیق پیشنهاد می کند که بعضی اشخاص به دلیل تفاوتی در ساختار یا شیمی مغزشان در معرض خطر بالای خودکشی کردن هستند.


SSRI= (a common form of anti-depressant)


منبع خبر




تاریخ انتشار خبر: 16 اکتبر 2006